Droompop. Dat vind ik een leuk gevonden omschrijving voor jullie muziek. Ben jij altijd al een dromer geweest?
In de zin van �verlangen naar een groots en meeslepend leven� ben ik altijd wel een dromer geweest, ja. Als tiener had ik nog wel eens zo�n quasi-po�tische mijmerdag in een duinpan of aan een weelderig begroeide rivieroever, maar tegenwoordig komt het steeds minder vaak voor dat ik dagdromend door het leven ga. Daarvoor ben ik teveel actie aan het ondernemen. Om uiteindelijk die gedroomde toppen te bereiken natuurlijk�

Wat is het idee achter de hoes van �Bye Bye�?
De foto van het opgemaakte bed is er een van de in New York wonende en werkende fotografe Wijnanda de Roo. Jeroen, onze bassist, was bezig met het ontwerp van de hoes en raakte gefascineerd door haar werk. Zij heeft deze foto nooit eerder gepubliceerd en heeft hem dus exclusief aan Mist afgestaan voor deze hoes. De foto straalt een soort serene melancholie uit. Intens treurig, maar ook intens prachtig. En dat vonden wij allemaal wel passen bij de thematiek op Bye Bye.

�Afscheid nemen van het afscheid�, daar draaien de songs rond op �Bye Bye�. Hoe moeilijk is afscheid nemen voor je? Is iedere keer afscheid nemen een keer teveel, of haal je er ook kostbare levenslessen uit?
Het loslaten van bitterzoete herinneringen aan grootse, heftige liefdesmomenten is geen makkie, maar het is wel noodzakelijk om je als persoon verder te kunnen ontwikkelen en niet te blijven hangen in verlangen. Helemaal in het heden leven is het streven. Als je echter steeds maar weer terug verlangt naar iets moois wat er niet meer is, verspil je kostbare tijd en energie. Door er liedjes over te maken en die ook op te nemen en uit te voeren, krijgt het roerige verleden voor mij uiteindelijk een soort rustplaats. Ik ga de confrontatie aan en ontken het verleden niet. Door de schone �n zwarte momenten van weleer te herbeleven in een song, maak ik ruimte vrij. Ruimte voor nieuwe ervaringen in het leven van vandaag. Op veel songs in �Bye Bye� wordt de hardnekkige troep (verdriet, wanhoop, frustratie, boosheid) er door herhaling en �muzikale hypnose� uitgefilterd, waardoor er een doorleefde, wat broze en liefderijke schoonheid ontstaat, die voor de luisteraar hopelijk op zichzelf staat. Ik hou van die schoonheid. Hij komt ergens vandaan.

Jullie hadden een aantal nieuwe gadgets voor dit album. Kunnen zo�n toevalligheden de sound van een plaat bepalen?
De sound van de plaat is niet door toeval tot stand gekomen dit keer. Wij hebben er goed over nagedacht aan de hand van de liedjes die ik had geschreven. Sommige arrangementen komen wel door toeval tot stand. De intro-bliepjes in �Name� ontstonden toen Ivar zomaar wat dromerig zat te fiedelen op een keyboard, de �computerstrijkers� in �How To Drain the Swamp?� heb ik met de ogen toe en met in ��n hand een kop koffie ingespeeld. Het bleek een goede partij te zijn. De gitaarpartij in �Single Night� was niet al te strak ingespeeld, maar had daardoor wel de juiste sfeer te pakken. Dat soort dingen zijn onvoorspelbaar en hebben invloed op het karakter van een plaat.

Is er iets dat je een pak beter vindt op de nieuwe plaat, vergeleken met �We Should Have Been Stars�?
De mix van de cd, die wij in samenwerking met Martijn Groeneveld van de Mailmen Studio hebben gedaan, is een stuk consistenter dan op het vorige album. De drums klinken stukken beter, zonder dat we echt mega zijn gaan klinken. De intimiteit en transparantie is behouden, maar de gelaagdheid van de muziek klinkt doorwrochter en warmer dan op de vorige, geloof ik. Verder denk ik dat de band als organisch geheel gegroeid is, mede door de tournees die we de afgelopen jaren hebben gedaan.

De opnamen gingen niet van een leien dakje. Is het dan met de tranen in de ogen opnieuw beginnen, of halen jullie de schouders gewoon op, nieuwsgierig naar wat er ditmaal uit de bus komt?
Wij hebben de lat weer een stukje hoger gelegd. Wij zijn onverbeterlijke optimalisten. Los van een aantal fikse technische storingen, zijn er van een paar nummers zeer veel versies geweest. Soms zat ik midden in de nacht in de stinkende oefenruimte op oude orgeltjes te pingelen om maar exact de juiste sfeer van hypnose en harmonie in een bepaald nummer te scheppen. Vervolgens oordeelde de band wat ze wel en wat ze niet goed vonden. Gelukkig houden wij van opbouwende kritiek. Dat stimuleert. Gelukkig ook dat we van Astro een deadline voor de release hadden, anders waren we nu misschien nog bezig geweest, als een soort .

Wie gaat er lopen met de prijs �Hips Of The Year�?
Sommigen zwaaien hun heupen op dusdanig attractieve wijze, dat de werkelijke, esthetische staat van die heupen er niet meer toe doet. Verblindende schoonheid heet dat geloof ik. Ik raakte zo verblind dat ik niet meer weet wie er verder aan die heupen vast zat.

Op een of andere manier kan ik me niet van de gedachte ontdoen dat je een religieus man bent. Niet uitgesproken, maar wel met een zeker respect en zekere voorzichtheid voor een hogere macht. Vergis ik me?
Jezus, wat moet ik hier nou op zeggen. Er zit wel wat in misschien. En niet alleen omdat de woorden pray, believe, church en god in mijn teksten voorkomen. En ook niet alleen omdat wij onze drummer Jaimy wel eens �de drummende dominee� noemen. Ik geloof in de ware liefde, in de fysieke en geestelijke symbiose van twee of meer personen en ik bid in mijn liedjes wel eens om verlossing van het kwaad. Misschien ben ik daarbij tekstueel ook wel enigszins beinvloed door mijn geniale collegae Nick Cave, Lou Reed (�I wish I hadn�t thrown away my time on so much Human and so much less Divine�) en Marvin Gaye. Aan de andere kant ben ik vrij allergisch voor alles wat met religie, missie-drang en kerk te maken heeft.
Door muziek te maken tracht ik wel steeds dichter bij de puurheid in mijzelf te komen. Dichter bij mijn ziel te geraken. Muziek is daarbij het medium dat de hogere macht het dichtst nadert. Daarom heeft de muziek van Mist zeker een spirituele functie voor mij. Een soort van muzikaal yoga. Het is een interessante ontwikkeling, omdat het ook perspectief biedt op muzikale ontwikkeling. De volgende plaat moet namelijk wel weer ergens anders over gaan�.

Naast Mist werk je ook mee aan bepaalde projecten, zoals Una. Telt jouw dag 25 uren?
Helaas niet. En een dertiende maand zit er voor mij ook niet in. Een tijd geleden heb ik mijn loopbaantje als muziekjournalist bewust aan de wilgen gehangen, om mij volledig te kunnen wijden aan mijn muziek, en alle zaken die daar bij komen kijken. In het kleine Nederland is het geen usance om rigoureus voor je eigen kunst te kiezen en �groot te denken�. Ik vind echter dat �groot denken� noodzakelijk is om vanuit het ogenschijnlijke niets in ieder geval �rgens terecht te komen. Schijnzekerheden als hypotheken en een dertiende maand lap ik momenteel aan mijn laars. Geen risico nemen vind ik maar een risicovolle onderneming. Voordat je het weet ben je grijs en slap en heb je spijt als haren op je hoofd dat je niet het onderste uit de kan gehaald hebt. Vertrouwen en optimisme, daar heb je wat aan.

Jullie spelen veel in Spanje of andere Spaanstalige landen. Gaat dit met �Bye Bye� ook zo zijn?
Ja. In november gaan we onze zesde tour in ons �thuisland� Spanje doen en eind oktober schijnen we in Mexico te gaan optreden voor het eerst. In maart 2006 staat er weer een bezoek aan Chili en omliggende landen op stapel. Dat zijn prachtige ervaringen voor een groep. Voor Jaimy zijn deze tours zo cruciaal en belangrijk, dat hij zelfs zijn vliegangst er mee overwonnen heeft.