Mist op tournee in het land van tegenstellingen

 

,,Nu voel ik mij toch wel een beetje een ster��, schiet er door mijn hoofd als ik in mijn Italiaanse driedelig losjes de showbizztrap afdaal bij de televisieshow La Otra (Telemadrid), een nationaal te ontvangen cultuurprogramma met verschillende gasten en een band die vier nummers speelt. Een paar minuten later zien Jaimy, Ivar en Jeroen mijn geschminkte kaaskop aan de Spaanse interviewster vertellen dat onze nieuwe cd We Should Have Been Stars over kwetsbaarheid en relaties die op knappen staan gaat. De bijzonder vrouwelijke presentatrice heeft ons even daarvoor al verklapt dat zij ons liedje Fade In Fade Out op repeat heeft staan in de cd-speler in haar auto. Als wij ons televisie-optreden na afloop terughoren in de geluidswagen, schieten wij vol van trots. Missie Mist is nu reeds geslaagd. Wij weten dan dat dit ��n van de hoogtepunten is van onze beste Spaanse tournee tot nu toe.

De dag daarvoor had ook al in het teken gestaan van landelijke Mist-promotie. Een gratis toegankelijk, volledig versterkt optreden in het Forum van de plaatselijke FNAC, waarbij nette oudere mannen met boodschappentassen gebroederlijk naast jonge alternatieve muziekfreaks op stoeltjes zitten te luisteren naar onze liedjes (waarom bieden V&D of De Bijenkorf dit soort fantastische mogelijkheden niet?) en een nogal hilarisch televisie-optreden bij TV2 in het befaamde live-programma Los Conciertos de Radio 3 (met een beetje geluk door menigeen in Nederland te ontvangen op TVE, a.s. donderdag 15 mei, omstreeks half twee �s nachts!!!). Organisator Radio Nacional de Espa�a, dat ons middels vele interviews en elke dag veel airplay ook dit keer weer door dik en dun heeft gesteund, wordt namelijk geleid door ambtenaren. Stoffige functionarissen zitten in communistisch ogende hokjes tijdschriftjes te lezen of te pas-de-chancen op een moderne computer. Het publiek dat tijdens ons optreden in een met gaffa-tape omlijnd vierkant moet plaatsnemen is ingehuurd als authentiek klap- en juichvee. Als ons laatste nummer The Prime of Your Life foutief wordt ingezet en wij een tweede poging kunnen doen, schuifelen de jonge figuranten lichtelijk verveeld heen en weer. De regisseur � zweetplekken onder zijn strak dichtgeknoopte jaren vijftig-overhemd � ontsteekt in woede en beveelt autoritair: �Op jullie plaatsen, ja! We zijn nog niet klaar!!�.

Verrassende taferelen zat tijdens deze tour. Te veel om op te noemen eigenlijk. Groepjes fans die op straat �Miest! Miest!� roepen in Granada, een zaal in Ja�n die ��n dag voor ons geplande optreden plotseling de deuren moet sluiten van de gemeente, de hele band verbrand op het strand bij Castell�n door de verkeerde zonnebrandolie, een aangeschoten Jaimy die rennend een brommer inhaalt en de bromfietser in kwestie de stuipen op het lijf jaagt, het lekkerste toetje dat Jeroen en ik ooit aten en talloze andere gastronomische orgasmes etc..etc...

In het Castilliaanse provinciestadje Miranda de Ebro staat de helft van het publiek na afloop van ons optreden in het Casa de Cultura netjes in de rij voor een cd en vier handtekeningen. Er gaan daar zo�n 30 cd�s naar de plaatselijke bevolking en dat is waarschijnlijk meer dan er in Amsterdam in de winkels liggen. Vervolgens duurt de nacht nog lang, heel lang (met onder andere middeleeuwse wijndrink-scenes en het gerucht dat onze drummer Jaimy eigenlijk de duivel in persoon is, compleet met riek en hoorntjes). De hartelijke  ontvangst van de organisatoren heeft ons eerder die dag al vervuld met blijdschap, met een meer dan aangename barbecue in de zonnige lenteheuvels, waarbij zelf gemaakte wijn en bloedworst (morcilla) uit Burgos ons doen sidderen.

Ook de drie grote sleuteloptredens van de tour zijn zonder smetjes verlopen. De Razzmatazz in Barcelona blijkt een fantastisch zalencomplex in een oud pakhuis te zijn met de sfeer van Paradiso. Als wij met ons trouwe blauwe Diks-busje komen aanrijden staan twee vaste zaalroadies al klaar om onze spullen naar de zaal van bestemming te tillen. Razzmatazz is een professioneel bedrijf met uitstekende geluidsmensen en prima randvoorwaarden (voor het eerst slapen wij in een vier sterren-hotel met jacuzzi, sauna en zwembad....). Ons optreden kan qua soepelheid uiteraard niet tippen aan de laatste optredens van de Mist-tour, maar is degelijk genoeg om de ongeveer honderd Catalaanse aanwezigen enthousiast te maken. Als ik na afloop het podium wil bestijgen voor nog ��n toegift, word ik op dusdanige wijze omsingeld door fans, de bandleden van Camping (ook van Astro Discos) en journalisten dat ik dat extra liedje maar laat zitten.

In Madrid beleven wij ons muzikale hoogtepunt in Caf� La Palma, waar de mensen meezingen met onze liedjes en de hitte tot grote hoogten stijgt. De charmante presentatrice van het tv-programma La Otra staat in de voorste rijen te glunderen. Het is druk gelukkig, want wij spelen op recettebasis. Wij blij, onze tijdelijke roadies Ricardo en Mito, van de groep Holywater, blij en onze platenbaas Roberto blij.

Een week later, als Ivar al weer heen en weer is gevlogen tussen Amsterdam en Bilbao en ik een solo-optreden in Zaragoza heb gedaan, sluiten wij de Spaanse tournee af met het langverwachte optreden tijdens het concours Villa de Bilbao, in de gelijknamige Baskische stad. De Sala Bilborock is een tot modern popcentrum omgebouwde kerk in hartje stad. Na twee knetterharde bands op onze backline te hebben doorstaan, winden wij de volle zaal om de vinger met onze organische, ingetogen en warme songs. Over drie weken horen wij of wij tot de finalisten behoren. Dat zou mooi zijn, want dan kunnen wij op 12 juni opnieuw zuidwaarts reizen om ��n van de vele (geld)prijzen in ontvangst te nemen en nogmaals te vlammen in het land waar onze naam en faam naar een steeds hoger plan aan het rijzen is. Met dank aan We Should Have Been Stars, de plaat die iedereen van jong tot oud mooi blijkt te vinden, met dank aan de promotionele inspanningen van Maria-Angeles en Roberto van ons platenlabel Astro en met dank aan de werkelijk onuitputtelijke gastvrijheid van de Spanjaarden. Tot zover dit beknopte resum� van onze belevenissen.

 

Groetjes namens Mist,

 

Rick

 

 

Voor de sceptici: bovenstaande faam is op waarheid gebaseerd. Tik voor de gein eens �We Should Have Been Stars� in op Google en je ziet dat Mist je niet voor het rode lapje houdt.