Een paar vreemde feiten op een rijtje. De Amsterdamse band Mist heette ooit toen-ie in 1998 werd opgericht nog Miss Universe, tot de organisatie van de gelijknamige schoonheidswedstrijd met een legertje advocaten dreigde als ze niet gauw iets anders verzonnen. Het debuutalbum van Mist, We should have been stars (2002), kreeg onder meer een jubelrecensie in de Spaanse krant El Pais. Vorig jaar tourden zanger/gitarist Rick Treffers en de zijnen succesvol door Duitsland, Frankrijk, , Argentini� en Chili. En n�g is Mist in geen overbekende naam!
Dat ze toch niet helem��l gek zijn in de buurt van Madrid en Buenos Aires bewijst de band opnieuw met het gloednieuwe album Bye Bye. Want overtuigt het titelnummer met dat iele gitaartje en eerste onhandige rijm (It's clear/I must get away from here...) nog niet helemaal, wat volgt zijn dertien heel aardige, dromerige popliedjes over afscheid nemen. Treffers' breekbaar melancholieke stem doet vaak aan Henk Hofstede van The Nits denken, in de arrangementen zijn strijkers, melodica en 'een handzaam Zweeds orgeltje' knap door de doordeweekse rockbezetting geweven en van de duetten met gastzangeressen Lydia Wever en Marijn Wijnands word je even stil. Ergens tussen Bauer en Daryll-Ann kunnen we een mooi plekje inruimen voor Mist.