Zonder iets af te doen aan voorloper Miss Universe, maar sinds de band Mist heet delen ze de ene na de andere rake klap uit. Dat begint in 2002 met het succesvolle We Should Have Been Stars, een prachtig zwoel album vol droompop dat nu nog beklijft. Met Bye Bye krijgt dat album eindelijk een opvolger. Het is niet het laatste album van het vijftal, maar de cd gaat over alles wat met afscheid te maken heeft. De sfeer op de hele plaat is dan ook melancholisch, maar zeker niet depressief. De band concentreert zich eerder in het omzetten van die emoties, die bij afscheid komen kijken, in schoonheid om weer zo weer vooruit te kunnen blikken. Terugkijken en depressief zijn worden de deur gewezen, bye bye. De popmuziek is doordrenkt met jazz en wave invloeden en zou niet misstaan op het 4ad-label (ook niet op Astro overigens). Rick Treffers donkere, maar sfeervolle zang loodst je samen met de stemmige gitaren, toetsen, elektronica en soms een viool moeiteloos door de prettig droefgeestige 14 nummers heen. Nergens verslapt de cd, hoogstens je eigen aandacht omdat de muziek aanzet tot dromen. Ergens tussen Perry Blake, Fran�oiz Breut en Piano Magic is nu ook een vaste plaats gereserveerd voor het dreamteam van Mist. Deze cd is een meer dan waardige en welkome opvolger geworden.