Vinyl was zo gek nog niet. Voor iedereen onder de dertig jaar: vroeger werd muziek niet via mp3'tjes of compact discs verkocht, maar op grote, zwarte platen die je halverwege moest omdraaien, die een beetje krasten, die soms bleven hangen en maximaal veertig minuten duurden.
Vooral dat laatste was een fijne beperking, omdat je daardoor maar acht tot tien nummers op een album kwijt kon. Tegenwoordig zijn er dat veel meer en dat komt de kwaliteit meestal niet ten goede. Een plaat die van begin tot eind sterk is, is tegenwoordig een zeldzaamheid.
Neem de tweede plaat van Mist, de band van zanger, gitarist en muziekjournalist Rick Treffers. �Bye Bye� begint bloedmooi met het titelnummer, waarin de warme treurstem slechts wordt begeleid door een hakkelend gitaartje.
Daarna mikt de Amsterdamse formatie subtiel prachtige popliedjes als �Weightless�, �Slow Man� en �Single Night� voor eeuwig in je muzikale geheugen. Vooral door de talloze details (orgeltje hier, strijkertje daar) doet het enorm aan plaatsgenoten Bauer denken.
Het enige manco aan �Bye Bye� is dat het veertien nummers duurt. Haal de vijf zwakkere songs weg en je hebt een prachtplaat. De volgende keer op vinyl? Dan komt de warme sound van Mist ook nog beter naar voren.
(Label: Astro.
http://www.mist-music.com)Bas Timmers
