Mist � Bye Bye
Astro Discos, 2005
Sonic Rendezvous
Het zijn niet altijd de hardste roepers die de meeste aandacht verdienen. In deze ijdele tijden van eigenlof is grootspraak niet zelden omgekeerd evenredig aan muzikaal talent. Zonder een nieuwe �noord-zuidrel� te willen ontketenen, moeten we toegeven dat uitgerekend dat hard roepen, die eigenlof en die grootspraak drie karaktertrekken zijn die we gemakkelijk toedichten aan onze ge�erde noorderburen. Het probleem met dergelijke clich�s is echter dat ze slechts betrekking hebben op een kleine, weliswaar luidruchtige minderheid.
De groep Mist wordt alleszins bevolkt door vijf Nederlanders die zelf alle drukte lijken te schuwen en liever opereren in de luwte. Officieel heet het dat zij met �Bye Bye� na �We Should Have Been Stars� (2003) toe zijn aan hun tweede cd, maar eigenlijk de groep een veel uitgebreider curriculum voorleggen. In 1998 werd immers �Club Tabu� uitgebracht met Miss Universe, de groep die een jaar eerder werd opgestart door ex-Girlfriend Misery leden Rick Treffers en Ivar Vermeulen. Maar ook al waren de liedjes van Treffers toen al minstens even mooi als de misskandidates (en hadden ze alleszins meer inhoud), toch drong de organisatie van de gelijknamige schoonheidswedstrijd aan op een naamsverandering. Miss Universe werd dus heel even Miss Superman, enkele maanden later werd het voorgoed Mist.
Alle naamswijzigingen ten spijt lopen er vooral enkele constanten doorheen de bandgeschiedenis. Ten eerste is daar het gegeven dat Mist in eigen land nooit de erkenning heeft gekregen die het verdiende en dat het ten onrechte nog steeds over het hoofd wordt gezien ten faveure van mindere muzikale goden als Anouk, Krezip of Kane (om maar die namen te noemen die ook bij ons zeer bekend zijn). Indien u als Belg nog nooit heeft gehoord van Mist, hoeft u zich dus niet meteen te schamen. In Spanje, Argentini� en Chili daarentegen kunnen Treffers en co w�l rekenen op een serieuze fanbasis. Geen wonder dus dat de groep intussen bij het Spaanse label Astro Discos zit. Mist werkte trouwens ook mee aan
F�brica de Cemento, de eerste langspeler van de Spaanse singer-songwriter Isabel L�pez (aka Una).
Een andere constante is de immer hoogstaande kwaliteit van hun composities. Wat dit betreft trekt Mist de lijn door van Girlfriend Misery en Miss Universe: prachtige, intieme, verstilde, dromerige gitaarpopplaten zonder franjes, zonder spectaculaire uitschieters maar eveneens zonder noemenswaardige uitschuivers. Mist verdient met andere woorden zo stilaan het predikaat �Huis van Vertrouwen��
Op �Bye Bye� staan veertien liedjes (niet ��n te veel, niet ��n dat door de mand valt), rond het centrale thema �afscheid nemen in al zijn facetten�. Wie zich verwacht aan een huilerige, zwartgallige plaat die de luisteraar na de laatste noot naar het scheermes of de slaappillen doet grijpen, kunnen we bij deze geruststellen: zo�n plaat is �Bye Bye� zeker ni�t. De songs zijn stemmig, veelal sober gearrangeerd en ingetogen, melancholisch maar nergens pathetisch. Allerminst opdringerig, maar na een aantal luisterbeurten raak je er wel behoorlijk aan verslaafd, ervaringen die we in het verleden ook al opdeden met werk van songsmeden als House of Love-voorman Guy Chatwick, Una (uiteraard) en (van bij ons) Derek & Vis. Mist maakt uitgepuurde pop zoals die van in de jaren �60 opgang maakt, en put uit de rijke tradities die zich sindsdien ontwikkelden langs weerzijden van de Atlantische Oceaan. Zonder lo-fi te klinken (ook de productie is sober maar puntgaaf) huldigt de groep het
less is more-principe. Zoals in het oeuvre van de Grootste Nederlandse Auteur Aller Tijden (hihi, quizvraagje) geen mus van een dak mocht vallen zonder enige betekenis voor het verhaal, zo zal je ook op �Bye Bye� geen overbodige toeters en bellen aantreffen. Functionele strijkers, gastvocalen en een prrrrrrachtige accordeon aan het eind van �Old Summer Sun�, voor ons het allermooiste liedje van de plaat (waarin Treffers� stem ons zelfs even doet denken aan die van Erik de Jong). En nu we het toch hebben over de uitschieters op �Bye Bye�: onze winnende nummers zijn behalve �Old Summer Sun� �Weightless�, �Only for a Moment�, �Slow Man�, �Heart Surgery�, �Name� en �Reunion Song�.
Aan het begin van deze oprechte plaat zingt Treffers �
It�s clear / I must get away from here�, vijfenvijftig minuten later kunnen we echter alleen maar hopen dat hij tenminste dat niet echt meent�
